Overal om ons heen daalt de participatie aan acties en demonstraties drastisch. Aan de hand van recent verschenen literatuur over dit onderwerp pogen we een verklaring te vinden, en zo mogelijk ook een oplossing.
We leven kennelijk in tijden dat de informatie (en opinietjes) over allerlei problemen en misstanden ongekend overvloedig is, terwijl er niet of nauwelijks meer 'wat gedaan' wordt. Het aantal gevallen van 'directe actie' en de hoeveelheid mensen die daar aan (mee)doet is spectaculair ineengeschrompeld, als je het vergelijkt met 10, 20 of meer jaar geleden. Maar ook het aantal mensen dat bijvoorbeeld deelneemt aan demonstraties, of een protestaffiche voor het raam hangt, wat toch heel laagdrempelige vormen van 'actie' zijn, is nog maar een fractie van een paar jaar geleden. Het is zeker geen typisch Nederlands probleem, overal om ons heen daalt de participatie aan acties en demonstraties drastisch, al is het hier in de polder vaak het meest extreem.
In deze workshop/inleiding wordt gepoogd - mede aan de hand van een stapeltje recent verschenen literatuur over dit onderwerp - een verklaring te vinden, en zo mogelijk ook een oplossing. Wat heeft ervoor gezorgd dat mensen drastisch het geloof in eigen (verzets)kracht verloren hebben? Heeft het misschien ook te maken met een algeheel verlies in belangstelling voor 'de politiek'? Ligt het aan het neoliberale systeem, dat mensen individualiseert en onderwerpen fragmenteert? En de daaraan verbonden 'NGO-isering' van wat nog door moet gaan voor oppositie?
En wat zou de oplossing moeten zijn? Heeft het zin om te proberen terug te grijpen naar het opbouwen van sociale basis-bewegingen? Of is dat een gepasseerd station en moeten we verder kijken naar nieuwe moderne organisatie- en actie-modellen, en welke dan wel? Voor dit tweede deel kijken we ook naar een paar recente (of nog komende) buitenlandse pogingen om ditzelfde varkentje te wassen...