Moeilijke vragen over Oorlog in Oekraïne

Wel of niet wapens leveren? Wel of niet vrezen voor (nucleaire) escalatie? Wat te denken van oproepen tot onderhandelen, onder meer vanuit niet-westerse landen die hongersnood vrezen? Over een aantal dingen kunnen we het (misschien) eens zijn:

• Het enige officiële antwoord op de Russische agressie is een militair antwoord. Er zijn geen pogingen het conflict op andere manieren te beëindigen. Nederland en NAVO-landen leveren steeds meer steeds zwaardere wapens aan Oekraïne zonder politieke strategie of diplomatieke doelen. Voor de Oekraïners gaat deze oorlog om Oekraïne, voor het westen lijkt de oorlog meer te gaan over het herbevestigen van de militaire superioriteit van de NAVO. Het idee overheerst dat Oekraïne deze oorlog snel zal winnen, maar of dat zo is en hoeveel doden dat nog zal kosten is de vraag.
• Militaire budgetten in westerse landen worden enorm opgeschroefd. Een bovengemiddeld deel van het geld is bestemd voor de aanschaf van nieuwe wapens. De Russische dreiging wordt als argument aangevoerd, terwijl westerse militaire budgetten vele malen hoger zijn dan de Russische. Poetin's troepen kunnen veel ellende aanrichten in kleine buurstaten maar zijn geen bedreiging voor NAVO-landen, ondanks de historisch gezien begrijpelijke angst in de Baltische staten.
• De wapenindustrie krijgt een enorme boost en aandeelhouders cashen. Er is een proces gaande voor versterking, financiering en (internationale) positionering van de Nederlandse 'Defensie Technologische & Industriële Basis' door het ministerie van Defensie in nauw overleg met wapenbedrijven. Regels over wapenexport worden op alle mogelijke manieren ondergraven. Vanuit de krijgsmacht en de politiek wordt druk gelegd op financiële instellingen om het beleid van ethisch investeren (niet investeren in wapenindustrie) terug te draaien.

Hoe stoppen we imperialistisch oorlogsgeweld? Op 2.Dh5 wordt een Hollanditis podcast gepresenteerd waarin we op zoek gaan naar antwoorden.